طراحی معماری با الگوبرداری از ویژگیهای طبیعت

طبیعت همواره به عنوان منبعی برای تقلید بشر در معماری مورد توجه بوده است. این توجه تنها به فرمهای موجود محدود نبوده بلکه فرم در کنار ساختار و سازه بنا، توانسته ا ست توجه معماران به خود را معطوف نماید. فرمهای طبیعی همواره به حالتی شکل گرفته اند که بتوانندپایداری لازم را برای کالبد خود تأمین نمایند، لذا میتوان از فرمها و عناصر طبیعی به عنوان پایدارترین و نیز مقرون به صرفه ترین سازه ها نامبرد که با الهام از آنها، فرمهای بهینه ای برای معماری به دست آورد. در واقع می توان گفت اجسام طبیعی همواره در جهت هماهنگ سازی خود با نیروهای وارد از محیط بیرون گام برمیدارند. به کارگیری فرمها طبیعی، ن شانه گرایش ان سان به آثار خلقت و تاثیرات آن ا ست. طبیعت در ب سیاری از راهبرد های منتهی به خلاقیت معماری تاثیر می گذارد. طبیعت همی شه در همه جا حا ضر و طبقه بندی ناپذیر و به مثابه ابزاری بسیار قدرتمند برای الهام بخشی است

کلیدواژه ها:

عملکرد ، طبیعت و معماری