بررسی تاثیر فضاهای آموزشی کودکان خیابانی بر سلامت محیط شهری

در پژوهش حاضر به بررسی تاثیر فضاهای آموزشی بر سلامت محیط شهری پرداخته شده است.هدف از این تحقیق ایجاد بستری مناسب برای شهر سالم جهت پاسخگویی به نیازهای محیط انسان ساخت می باشد.ضرورت از انجام این تحقیق بدین سبب می باشد که امروزه یکی ازمعظلات اجتماعی در شهرهای ایران پدیده کودکان خیابانی می باشد، چرا که این دسته از کودکان برای بدست آوردن مایحتاج زندگی خودمجبور به انجام کارهای کاذب(دستفروشی،بزه کاری و غیره)گردیده اند. این مهم باعث ناسالم گشتن محیط شهری شده است.از آنجایی که این گروه از کودکان از امکانات اجتماعی لازم مانند تحصیل و بهداشت و دیگر خدمات محروم می باشند. فرض بر این است که آموزش های مناسبمی تواند در شکل پذیری شخصیت آنها گامی موثر برداردو به آنها فرصت انتخاب برای زندگی بهتر را بدهد.متغیرهای این تحقیق عبارتند ازفضاهای آموزشی به عنوان متغیر مستقل و محیط شهری سالم به عنوان متغیر وابسته. همچنین روش تحقیق به صورت توصیفی-علی می باشد که با رویکرد روانشناسی به صورت کیفی استفاده شده است. بدین سبب از تحقیقات میدانی و کتابخانه ایی در روند پژوهش بهره گرفته شده است. با توجه به تحقیق انجام شده نتیجه گیری می شود که با ایجاد بستری مناسب به کمک طراحی معماری جهت شناسایی،پرورش و رشد استعدادهای نهفته در کودکان خیابانی می توان در راستای ارتقاء محیط شهری به عنوان شهری سالم وشاد ، گام برداشت و تاثیر معماری بر فرهنگ را نشان داد.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، طراحی معماری ، کودکان خیابانی ، شهرسالم ، شهر شاد