حیاط های سنتی، نمود پایداری محیطی ( نمونه موردی حیاط در خانه های سنتی بوشهر)

پایداری نگرشی است که زاییده ارتباط منطقی و دوستانه نیازهای مادی و معنوی انسانی با محیط می باشد. این نگرش محصولی بادوام، متعادل، انعطاف پذیر، هماهنگ با محیط زیست و مقرونه به صرفه ارائه می دهد. معماری سنتی ما مجموعه کاملی از اصول معماری پایدارمی باشد و نه تنها در جزییات بلکه در کلیات نیز عوامل پایداری را به نمایش میگذارند. حیاط مرکزی بعنوان قلب تپنده خانههای ایرانیمیباشد که در اقلیم های سخت بعنوان محدوده امن برای ساکنان کاربری دارد. حیاط مرکزی در خانههای سنتی بوشهر بعنوان یکی از فضاهای اصلی زندگی بوده که پاسخگویی به نیازهای مادی و معنوی و هماهنگی با اقلیم منطقه مهمترین عامل عملکردی این عنصرمی-باشد. این پژوهش با هدف استخراج ویژگیهای کالبدی، معنایی و عملکردی حیاط مرکزی در خانه های سنتی بوشهر و تطبیق اینویژگیها با اصول معماری پایدار در مرحله اول به مطالعه منابع کتابخانهای و اسنادی پرداخته و در مرحله بعد با بررسی و تحلیل نقشهها ، حضور در بافت و با استفاده از روش تفسیری تاریخی نشان میدهد که حیاط مرکزی خانههای سنتی بوشهر از نظر ابعاد کوچکتر از نمونهمشایه این فضا در اقلیم گرم و خشک بوده و کارکردهایی متنوع داشته است. امید است نتایج این پژوهش بتواند در طراحی فضاهای باز برای ساختمانهای مسکونی امروز در اقلیم گرم و مرطوب قابل استفاده باشد

کلیدواژه ها:

عوامل پایداری ، پایداری محیطی ، حیاط مرکزی ، منطقه گرم و مرطوب ،