انرژی خورشیدی و بررسی چگونگی بازدهی حداکثر آنها (بررسی موردی شهر کرمان و استفاده از نرم افزار SAM)

در دنیای امروزی به کارگیری انرژی های تجدید پذیر مهمترین راه حل جامعه بشری در جهت ادامه حیات است. این ضرورت پس از کمبود انرژی های فسیلی از سال 1970 شکل جدیدتری به خود گرفته است. سه مقوله کمبود منابع انرژی، افزایش جمعیت و کاربرد فراگیر انرژی در تمام امور جامعه بشری ضرورت استفاده از انرژی های نو را بهتر به ما میرساند. قرار گرفتن ایران بر روی کمربند خورشیدی این کشور را از لحاظ تابش نور خورشید با قدرت و توان مطلوب به یکی از مناطق بسیار مستعد برای بهره گیری از این انرژی تبدیل کرده است. در این پژوهش استفاده از انرژی خورشیدی به صورت فتوولتاییک بررسی شده و با توجه به هزینه بالای سیستمهای فتوولتائیک، بهره گیری از حداکثر راندمان این منابع قدرت، یک ضرورت اساسی و غیر قابل انکار بشمار می آید. در این مقاله به ارزیابی و مقایسه سیستم فتوولتائیک در دو وضعیت ثابت و با ردیاب تک محوره پرداخته میشود و با تحلیل زاویه بهینه در هر دو وضعیت برای دریافت بیشترین انرژی تابشی خورشید، میزان الکتریسیته تولیدی برای نوع خاصی از سیستم فتولتائیک در این دو وضعیت نیز بررسی می شود. همچنین ایده ای نو در مورد ساخت پانل های بهینه ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدیدپذیر ، سیستم فتوولتائیک ، ردیاب تک محوره ، زاویه بهینه ، انرژی خورشیدی