بررسی تاثیر نورپردازی بر فضاهای شهری از طریق خوانش هنجارهای کیفیات محیطی

ارتقا کیفیت عرصه های عمومی در شهر، از وظایف اصلی برنامه ریزان و طراحان شهری است تا از این راه موجبات حضور هرچه بیش تر مردم در شهر و فضاهای شهری و به دنبال آن تعاملات اجتماعی و مدنی فراهم گردد؛ که این خود از ملزومات رشد و توسعه اجتماعی و اقتصادی شهر و حیات شهری به شمار می رود. در این میان، بینایی از مهم ترین حواس انسانی است که نقش مهمی در درک کیفیات محیطی فضاهای شهری ایفا می نماید. این حس در انتقال احساسات مختلف و ادراکات گوناگون به مغز انسان، نقش درخوری دارد. در این نقل و انتقال، عناصر و عوامل بسیاری از جمله محیط و فضای پیرامونی درگیر هستند که از میان آن ها نور از اهمیت بسزایی برخوردار است. نور جزیی جدایی ناپذیر در سازوکار مؤلفه های چهارگانه ی مکان است. مکان و نور به همان اندازه به یکدیگر وابسته اند که جسم و روح؛ یکی برای زنده بودن و آن یک برای حضور مادی در این جهان به دیگری نیاز دارد. آن هنگام که نور بر جسم فضا جاری می شود، مکان وجود می یابد. نور ابزار مناسبی است که به کمک آن بافت و رنگ سطوح آشکار می شود و هنجارهایی چون خوانایی، تناسبات بصری و... معنا می یابد. از این روست که این عامل باید در فرایند ساخت مکان های شهری و ارتقا کیفیت عرصه های عمومی مورد توجه متخصصان شهری قرار گیرد. بر این اساس پژوهش پیش رو، با هدف کلان ارتقا کیفیات محیطی فضاهای شهری جهت کارایی بیش تر به هنگام شب، درصدد یافتن تاثیر نورپردازی شهری بر هنجارهای کیفیات محیطی خواهد بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای می باشد. نتایج این پژوهش نیز نشان می دهد که نورپردازی شهری، مکمل کیفیت فضاهای شهری به ویژه در شب می باشد.

کلیدواژه ها:

نور و نورپردازی ، فضاهای شهری ، کیفیات محیطی ، هنجارهای کیفیت محیطی