ارزیابی وضعیت علمی توسعه روستایی در ایران

موضوع مورد بررسی این مقاله، ممیزی علم توسعه روستایی است. بررسی فوق به دنبال این مسئله است که وضعیت رشته توسعه روستایی در بخش آموزشی و پژوهشی را ارزیابی نماید. در این پژوهش سعی گردید است با استفاده از روش تحقیق پیمایشی و همچنین روش بررسی اسنادی، وضعیت آموزشی و پژوهشی توسعه روستایی احصاء، نقاط قوت و ضعف موجود، شناسایی و راهکارهای ممکن جهت رفع تنگناها ارایه گردد. بر اساس نتایج به دست آمده شاخص های عملکردی نظام آموزشی و پژوهشی کشور )دانشگاه ها، موسسات، و مراکز تحقیقاتی و آموزشی) شامل تعداد مقالات علمی، تعداد کتب تالیفی و ترجمه ای، تعداد پایان نامه، تعداد دانشجو و دانش آموخته ، روند افزایش داشته است، ولی اثرات مراکز آموزشی و پژوهشی در بهبود توسعه روستایی کمتر بوده است. طی سال های اخیر، سرمایه گزاری برای تربیت نیروی انسانی در زمینه توسعه روستایی شتاب بیشتری گرفته است، اما برنامه های مراکز آموزشی و پژوهشی تناسب چندانی با مسایل و مشکلات روستاییان و بهره برداران نداشته است. لذا به منظور بهبود وضعیت رشته توسعه روستایی در کشور پیشنهاد گردید است که تغییراتی در برنامه های پژوهشی و آموزشی ایجاد شود. این تغییرات شامل: متون و محتوای درسی، جذب اساتید، گسترش دور های کارآموزی، درگیرسازی بهره برداران درفرآیند تحقیقات و... می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه روستایی ، ممیزی علوم ، وضعیت علمی رشته توسعه روستایی