استفاده از زمین آمار در برآورد بهینه هدایت هیدرولیکی در طرحهای زهکشی مطالعه موردی : نخیلات جنوب آبادان

هدایت هیدرولیکی یکی از مهمترین پارامترهای فیزیکی خاک با بیشترین تغییرات مکانی می باشد. برآورد دقیق این پارامتر تأثیر بسزایی در تعیین فاصله زهکش ها دارد بدین منظور با استفاده از روش های نوین آماری مانند روش کریجینگ اقدام به تعیین هدایت هیدرولیکی میگردد. هدف از این تحقیق بررسی تغییرات مکانی هدایت هیدرولیکی و نیز بررسی امکان کاربرد روشهای نوین درون یابی در مقابل روشهای کلاسیک درون یابی است. این پژوهش در طرح آبیاری و زهکشی نخیلات جنوب آبادان انجام گردیده است. روشهای درون یابی مورد استفاده روش تیسن و روش کریجینگ بودند. برای ارزیابی روشها از تکنیک Cross Validation و معیارهای آماری MBE ، MAE و RMSE استفاده شد. بررسی های انجام شده مبین همبستگی مکانی بالای هدایت هیدرولیکی در منطقه مذکور بود که نشان دهنده قابل قبول بودن تخمین کریجینگ نسبت به روش تیسن می باشد.

کلیدواژه ها:

تیسن ، زمین آمار ، هدایت هیدرولیکی