تعیین بهترین نسبت ارتفاع به دهانه در سازه های فضاکار تخت دو لایه

رفتار لرزه ای سازه های فضایی با توجه به حساسیت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است که بدلیل پیچیدگی آن و نبود آیین نامه ای معتبر در این زمینه کاری وقت گیر خواهد بود. از این رو تحقیقات انجام گرفته در این زمینه بیشتر بر پایه قضاوت مهندسی استوار میباشند. لذا در این تحقیق سعی شده که تا حد امکان رفتار لرزه ای و ضریب رفتار این سازه ها کمی عمیق تر مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق سه نوع شبکه تخت دولایه با نسبت ارتفاع به دهانه متغییر انتخاب گردیده و تمامی مدل ها برای بارهای ثقلی تحلیل و برای ترکیب بار مورد نظر طراحی و بهینه گردیده و پس از یک آنالیز خطی تحت ترکیب بار خاص، آنالیز استاتیکی غیر خطی (پوش آور) از ادامه این آنالیز با ملاحظه رفتار پس کمانشی اعضای فشاری آغاز شده است سپس به روش طیف ظرفیت برای هر یک از سازه ها تغییر مکان هدف محاسبه و با استفاده ازاین تغییر مکان یک بار دیگر آنالیز های فوق برای حصول منحنی نیرو تغییر مکان نهایی سازه انجام گرفته است. رفتار سازه ها با - یکدیگر مقایسه و نشان داده شده است که رفتار سازه تا چه میزان تابع نحوه و ترتیب تشکیل مفاصل پلاستیک در سازه می باشد. نتایج حاکی از آن است که سطح عملکرد سازه تاثیر بسزایی در رفتار لرزه ای و پارامتر های منحنی پوش آور دارد. در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده بهترین نسبت ارفاع به دهانه تعیین گردیده است.

کلیدواژه ها:

سازه های فضایی ، رفتار لرزه ای ، ضریب رفتار ، پوش آور ، زمان تناوب