خودکاوی و تاثیرآن بر کنترل عصبیت و کاهش شرارت و خشونت

اختلالات روانی بطور گسترده ای در حیطه ی فکر، احساس و رفتار آدمی، تعامل فرد با خود و دیگران، و نیزدرایجاد اختلالات عملکردی تأثیر دارد. در این رابطه تاثیرخودکاوی بر نحوه ی کسب آگاهی از رفتار و ظرفیتهای اخلاقی برای مبارزه با اختلالات روانی، عصبیت، شرارت و خشونت مورد توجه است. خودکاوی شاملبررسی پاره ای از خصلت ها، نابسامانی ها و آشفتگی های درونی است که به نوعی باعث گرفتاری فرد شده اند.در این زمینه کارن هورنای نیز باور دارد که به کمک خودکاوی، فرد میتواند به امکانات و استعدادهای درونیخویش فرصت رشد و تجلی ببخشد. این تحقیق برآن است که به شناخت اجمالی ریشه این گروه ازتضادها،عصبیت ها ، ناهنجاریها، ترس ها، شرارت ها، نفرت ها و خشونت ها نائل ، و تاثیر خودکاوی بر کنترلعصبیت و کاهش شرارت را بررسی کتد. از آنجا که مبحث شر و شرارت بطور مستقیم در دیدگاه هایروانکاوانه مورد توجه قرار نگرفته و نهایتا نظریه های روانکاوانه ی سنتی در باب اخلاق و سوپر ایگو متمرکزگردیده ، که در شناخت، رشد و کنش های اخلاقی و تاثیرات خودکاوی بر کاهش شرارت در جامعه نابسندهاست ، بنابراین دراین مجال شایسته است که خودکاوی به منزله توان و خصوصیت برجسته ی انسانی درنظرگرفته شود و به آن بیشتر پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

خودکاوی ، شرارت ، عصبیت ، خود واقعی ، خود ایده آل