رابطه باورهای خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت تحصیلی با عملکردتحصیلی در دانش آموزان هنرستان تربیت بدنی استان مازندران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه باورهای خودکارآمدی و انگیزش پیشرفت تحص یلی با عملکردتحص یلی دردانش آموزان هنرستان تربیت بدنی استان مازندران است.روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگ ی است . جامعهآماری کلیه دانش آموزان هنرستان فنی و حرفه ای استان مازندران در رشته تربیت بدنی و علوم ورزش ی در سالتحصیلی 94-93 به تعداد 250 نفر می باشند.حجم نمونه آماری با توجه به جدول کرجسی و مورگان 152 نفر که به صورت تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه ی خودکارآمدیعمومی شرر و همکاران( 1982 ) و پرسشنامه ی انگیزه ی پیشرفت هرمنس ( 1970 ) و برا ی سنجش عملکردتحصیلی، معدل نهایی دانش آموز بوده است . تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمارتوصیفی و استنباطیبااستفاده از شاخص های میانگین و انحراف معیار و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون از طریق نرم افزارspss صورت پذیرفته است. نتایج پژوهش نشان داد، بین باورهای خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی ،همچنین بین انگیزش پیشرفت تحصیلی با عملکردتحصیلی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

باورهای خودکارآمدی ، انگیزش پیشرفت تحصیلی ، عملکردتحصیلی