ستایش حضرت علی در اشعار ناصرخسرو و سنایی

ادبیات پربار فارسی دری از آغاز پیدایش تحت تأثیر شدید معارف نیرومند اسلامی قرار داشت و به خصوص آثار ادبی ایرانی برتر، با بهره مندی از این معارف فراگیر و غنی توانست جایگاهی محکم را در فرهنگ ایران و جهان از خود نماید. دوستداری اهل بیت پیامبر (ص) و عشق به آنان ، برای ایرانیان ماجرایی به بلندی روزگاران است .عشقی است که تا قیام قیامت رنگ خاموشی نخواهد دید و هرجا بهانه ای و مجالی برای عرضه بیابد، با تمام قامت خویش جلوه گری میکند. بررسی جایگاه اهل بیت (ص) در ذهن و زبان شاعران و نویسندگان ادب پرور ایران بیتردید از موضوع های مهم و اثرگذار در مجموع پژوهشهای ادبیات فارسی میتواند محسوب گردد. از میان حکیمان و شاعران توانای ایران زمین حکیم سنایی و ناصرخسرو قبادیانی دو عارف و اندیشمند توانای دوره های نخستین ادب پارسی هستند که از استوانه های نیرومند عرصه مدح اهل بیت (ص) به حساب می آیند و در دفترهای نظم و نثر عرفانی آنان، از خاندان پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) به عنوان اسوه های حقیقی عرفان همواره یاد شده است. پژوهش حاضر تحقیقی است پیرامون بررسی و مقایسه جایگاه حضرت امام علی (ع) در آثار ناصرخسرو قبادیانی و سنایی غزنوی. ما در این پژوهش برآنیم که جایگاه خاص این شخصیت پاک و معصوم را در آثار ناصرخسرو و سنایی تبیین نمائیم و بازتاب اندیشه ها و خصایص امام علی (ع) را در آثار ناصرخسرو و سنایی بررسی کنیم.

کلیدواژه ها:

مدح و منقبت ، امام علی (ع) ، اهل بیت ، ناصرخسرو ، سنایی ، شعر فارسی