بررسی بازار های مالی از بعد قانون مندی و انضباط نظارتی (بورس و غیر بورس)

از بعد قانون مدنی و انضباط نظارتی بازارهای مالی را به بازارهای رسمی (بورس ها) و بازارهای غیررسمی (خارج از بورس) تفکیک می نمایند و به عبارتی بورس ها، بازارهای مالی سازمان یافته ای هستند که دارای تشکیلات فیزیکی مشهود هستند. بورس اوراق بهادار مرکزی مطمئن و رسمی برای گردآوری نقدینگی و پس اندازهای خرد و راکد افراد می باشد. این بازار چهار کارکرد تجهیز منابع مالی، توزیع عادلانه درآمد بین فعالان اقتصادی ایجاد بازار رقابت کامل و تخصیص بهینه سهام را برای جامعه به همراه دارد. بازار سرمایه در ایران ازسال 1345 فعالیت خود را آغاز نموده است فعالیت اصلی این بازار عمدتاً در بورس اوراق بهادار تهران و بر معاملات سهام متمرکز بوده است و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، تمایل افراد و موسسات به خرید اوراق قرضه به دلایل گوناگون از جمله ربوی بودن این اوراق،به تدریج کاسته شد و از سال 1363 با اجرای «قانون عملیات بانکی بدون ربا» اوراق قرضه جدیدی برای عرضه به مردم منتشر نشد. بورس ها بسته به شرایط اجتماعی و اقتصادی کشورها اقدام به تدوین شرایط پذیرش شرکت ها می نمایند. شرایط پذیرش عمدتاً ویژگی های کمی و کیفی است که شرکت ها باید از آن برخوردار باشند به عنوان مثال از شرایط پذیرش شرکت ها در تابلوی اصلی بورس تهران می توان به مواردی از قبیل سرمایه بیش از 25 میلیارد ریال، داشتن حداقل دو سال فعالیت سود آور، مالکیت 70 درصد شرکت توسط حداقل 10 نفر سهامدار و ... اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

بورس ، اوراق قرضه ، سهام