توسعه ی علم در فضای حوزه ی عمومی

دانش بشری مبتنی بر گسترهای از آگاهی است و از این میان علم جایگاه خاصی دارد. یونسکو، دانشهای بشری را به سه بخش تقسیم کرده و برای هرکدام مصداقهایی را درنظر گرفته است. او دانش فرهنگی را شامل مذهب، ادبیات، فلسفه و... دانش فنی را مشتمل بر مهندسی تولید کالا و خدمات، مهارتهای فنی و صنعتی .... و دانش علمی را شامل فیزیک، شیمی، پزشکی و اجتماعی و... میداند. [1] هرچند امکان دارد برای علم تعاریف گوناگونی را در نظر بیاوریم اما این گوناگونی کمتر به تفاوتهای مشخصا ذاتی منتهی میشوند. برای نمونه در تعریف علم گفته اند: « علم، شاخهای از دانش و آگاهی است که واقعیتها، اصول و روشها را نظم میبخشد» [2] رابرتسون در تعریف دیگری بیان کرده است که علم « مجموعه ای از اطلاعات به دست آمده از طریق روشهای منطقی و مسلم تحقیق است» [3] و قدری وسیعتر رفیع پور مینویسد:«علم، شناختی است که درباره یک مسئله بر پایه تعقل و تفکر عمیق بر اساس روش های قیاسی یا تجربی صحیح به دست آمده است، در یک مجموعه از روابط علت و معلولی به طور نظام یافته و به هم پیوسته بر اساس ضوابط (اثباتی یا استدلالی) قابل قبول برای دانشمندان به طور بین ذهنی ارائه شود و آن را تبیین و یا درباره ی پیامدهای آینده ی آن پیشگویی نماید.» [4]