زیبایی شناسی در معماری پایدار و تاثیر هماهنگی آن با معماری بومی

این مقاله با نگرش و بررسی زیبایی شناسی در معماری پایدار و تاثیر پذیری و هماهنگی آن با معماری بومی است . زیباشناسی به انسان حس تشخیص زیبائی ها و امکان لذت بردن از آنها را ارزانی می دارد. زیبایی آثار معماری از نظر پاک و خالص بودن، تناسب خطوط و کارایی و تعادل قواست و رعایت آئین زیباشناسی قاعده مسلم آنست. اما باید در معماری و به گونه ای خاص تر گفت: که، در کنار این عوامل ،زیبایی عناصر به کار رفته در معماری پایدار نیز باید چشم نواز باشد. با وجود آنکه دردهه های اخیر بحث جهانی سازی و جهانی شدن فراگیرشد، اما ازسوی دیگر نگاه متخصصین به معماری بومی مناطق مختلف جهان نیزعمیق ترشد. نتایج مرتبطبا بررسی معماری بومی مناطق مختلف گاه حیرت آوربود، چگونه مسائل مختلف از مباحث زیبایی شناسی گرفته تا مسائل اقلیمی واجرایی با ظرافت کاملی)بدون آموزش های آکادمیک( توسط ساکنین بومی هرمنطقه درساخت فضای زیستشان درنظرگرفته می شد؟ امری که امروزه هنوز سیستم های گوناگون معماری در نقاط مختلف جهان پاسخ قطعی برای آن ندارند، نوعی آگاهی هوشیارانهدر ساخت و سازهای بومی است که در بطن خود، زیبایی شناسی را نیزبه همراه داشت . اما جای تعجب اینجاست، چگونه همان مردموساکنین بومی این زیبایی شناسی را به مرور زمان به فراموشی سپردند. تقابل بین معماری و زیبایی و زیبایی شناسی،مبحثی جدی و پیچیده تلقی می شود.در این پژوهش سعی می شود پس از اشاره ای کوتاه به معماری پایدار، اصول معماری پایدار، به بررسی مفهوم زیبایی و زیبایی شناسی در معماری پایدار و رابطه آن با معماری بومی که از اهداف اصلی است مورد بررسی قرار گیرد. روشپژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای می باشد

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، زیبایی شناسی ، زیبایی شناسی معماری پایدار ، معماری بومی