بررسی روش بهرهگیری از GIS در مکانیابی پایگاههای امدادونجات و شناسایی نقاط حادثه خیز

با توجه به اینکه کشور ما از بسیاری حوادث غیرمترقبه طبیعی و بشرساخت رنج میبرد، عمده تلفات جانی ومالی حوادث فوق در ایران در رابطه با حوادث طبیعی مربوط به زلزله و در سوانح مربوط به تصادفات رانندگی می باشد . لذا امکان به خدمت گیری سیستم های اطلاعات مکانی از طریق تعیین سطح آسیب پذیری نقاط مختلف جاده از نظر بحران های طبیعی مانند زلزله و سوانح مانند تصادفات رانندگی، و بهینه سازی شبکه پایگاه های امداد و نجات بینشهری امری مهم است ، به گونه ای که پایگاه های تعیین شده در موقعیت مناسبی قرار داشته باشند تا توسط نیروهای امدادرسان در هر بحران طبیعی و حوادث جاده ای قابل استفاده باشند. از میان حوادث مختلف نیز، تصادفات رانندگی به دلیل خصوصیات خاص خود منجمله فراوانی بالا، شدت زیاد و احتمال درگیرشدن مستقیم تمامی افراد جامعه در آن ازاهمیت بالایی برخوردار است که این نقش در کشورهای در حال توسعه نظیر کشور ما از نمود بیشتری برخوردار است . یکی از مهمترین عواملی که می تواند در کاهش ریسک زمین لرزه و حوادث جاده ای نقش عمده ای ایفا کند، وجودسیستم های امداد و نجات است . در مکانیابی ایستگاه های امداد و نجات جاده ای سه کلاس ایمنی، آسیب پذیری لرزه ای منطقه و فاصله از نقاط حادثه خیز تصادفات جاده ای مورد توجه قرار گرفته است. از این رو در این مقاله با کمک نرم افزار GIS به مکان یابی نقاط ضروری برای ایجاد پایگاه امداد و نجات پرداخته می شود

کلیدواژه ها:

سیستمهای اطلاعات مکانی ، حوادث جادهای ، سیستمهای امدادونجات ، GIS