جهانی شدن و توسعه ی پایدار

جهانی شدن مجموعهای از فرایندهای چند بعدی و پیچیده است که عرصه های متعددی از جمله اقتصاد، ایدئولوژی، سیاست،فرهنگ و محیط زیست را در بر میگیرد و موجب افزایش وابستگی کشورهای جهان به یکدیگر میشود. از منظر اقتصادی، سیرتاریخی جهانی شدن را میتوان به چهار مرحله داخلی، بین المللی، چند ملیتی و جهانی تفکیک کرد. از منظر جهان بینی نیز چهارنوع طرز تفکر خود محوری، چندمحوری، منطقه محوری و جهان محوری در روند جهانی شدن مشاهده می شود.جهانی شدندارای اثرات مثبت و منفی است و موافقان و مخالفان زیادی دارد. اصولا طرز تلقی و نگرش نسبت به جهانی شدن بستگی به اینموضوع دارد که فرد، گره و یا جامعه خاص از وضعیت به وجود آمده، منتفع و یا متضرر شده باشد. بدیل هایی که برای جهانیشدن مطرح شدهاند عبارتند از :جنبش ضد جهانی شدن، جهانی شدن اصلاح شده و فلسفه توسعه پایدار.عقلانی ترین بدیل برای جهانی شدن، توسعه پایدار است که همزمان با توسعه اقتصادی و پیشرفت اجتماعی برضرورت توجه بهمحیط زیست و حفظ منابع طبیعی نیز تاکید می نماید. توسعه پایدار را می توان مدیریت روابط سیستم های انسانی واکوسیستم های طبیعی با هدف استفاده پایدار از منابع درجهت تامین رفاه نسل های حال و آینده تعریف کرد. واقعیتها حاکی از آناست که دخالتهای نسنجیده بشر و بهره گیری افراطی از منابع طبیعی، نظم اکوسیستم را مختل کرده است. از اینرو لازم است کهکلیه کشورهای جهان، از فرصتها و امکانات برآمده از روند جهانی شدن بهره گیری کنند و با اعمال نفوذ در روند مزبور، آن رادر مسیر توسعه پایدار هدایت نمایند.

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، توسعه پایدار ، خود محوری ، جهان محوری ، فقرزدایی ، کارایی اکولوژیکی ، ممیزی اکولوژیکی ، تولید بدون پسماند ، هزینه های زیست محیطی