بررسی کاربرد تصاویر ماهواره ای در شناسایی مناطق مناسب جهت اجرای پروژه های آبخوانداری ( مطالعه موردی دشت مشهد )

سابقه یک دهه اجرای پژوهشی طرح های پخش سیلاب بر عرصه آبخوان در ایران نشان می دهد که بیابان ما پتانسیل بالایی در جهت تامین منابع آب و جلوگیری از خسارات جبران ناپذیر سیل و کویرزایی دارد . این ثروت یقینا به عنوان یک پتانسیل متاثر از شرایط و تغییرات اقلیمی همیشه در یک حد ثابت و قابل بهره برداری نخواهد ماند . به این ترتیب دقت و سرعت عمل و اعمال مدیریت صحیح در استفاده از آن موضوعی است که اهمیتی دو چندان دارد . اجرای پروژه های آبخوانداری و پخش سیلاب در مرحله اول نیاز به مکان یابی دشت سر های اپانداژ در سازندهای کواترنر دوران معاصر دارد که در واقع همان آبخوان ها را شامل می شوند، این شناسایی و تشخیص طبق شیوه های رایج نیاز به منابع متعددی دارد که در شرایط فعلی منابع مذکور برای کلیه ی عرصه های بیابانی ایران فراهم نبوده بررسی منابع موجود نیز به منظور مکان یابی این عرصه ها فرایندی بس دشوار و زمانبر خواهد بود . در این تحقیق با استفاده از GIS پس ازتطبیق عرصه های آبخوانداری شناسایی شده درحاشیه جنوبی دشت مشهد با تصاویرماهواره ای موجود توانستیم راهکارهای میانبری را در تشخیص عرصه های آبخوان شناسایی و معرفی نماییم . در نهایت این راهکارها با توجه به اولویتی که از لحاظ سرعت و دقت نسبت به راهکارهای رایج داشتند به دو دسته راهکارهای مستقیم و غیر مستقیم تقسیم شده و با اعمال میزان خطای به دست آمده در هر کدام اولویت بندی شدند . این مطالعه نشان می دهد که در بعضی شرایط حداقل دقت مورد نیاز با استفاده از سنجش از دور قابل استحصال است و چه بسا مواردی که می توان ادعا کرد با کمک RS دقتی بسیار بالاتر از شیوه های رایج در شناسایی عرصه های آبخوان به دست می آید ضمن اینکه از سرعت عمل قابل توجهی برخوردار بوده و قابل بهره برداری در GIS نیز می باشد .