ارائه راه کاری جدید برای بهبود در طول عمر شبکه های حسگر بی سیم با استفاده از آتوماتای یادگیر

شبکه های حسگر بی سیم نوع خاصی از شبکه های کامپیوتری هستند که گره های تشکیل دهنده آن حسگرها می باشند. از این شبکه ها معمولا برای اندازه گیری و مانیتور کردن پارامترهایی خاص مانند دما یا برخی ویژگی های خاص محیط استفاده می شود. این حسوگرها به دلیل کوچک بودن قادر به استفاده از منابع انرژی پرقدرت و قابل تجدید نمی باشند. لذا یکی از بالش های اساسی در این شبکه ها کمبود منابع انرژی است . لذا روش های بسیاری برای مدیری منابع انرژی این نوع از شبکه ها ارائه شده اس . یکی از رو های متداول در این زمینه، خوشه بندی گره ها است ، که درآن به جای اینکه تمامی گره ها به صورت مستقل اطلاعات خود را به سینک ارسال کنند، یکی از گوره ها مسوول جمع آوری و ارسال اطلاعات تعدادی از گره های همسایه خود می شود. در این پایان نامه انتخاب سرخوشه، توسط آتوماتای یادگیر و با استفاده از معیارهای سطح انرژی و فاصله بین سینک ها و گره های حسگر صورت می گیرد. آتوماتای یادگیر با در نظر گرفتن معیارهایی که به صورت محلی جمع آوری و در قالب سطح انرژی نرمال سازی شده در نظر گرفته می شود، گرهی را به عنوان سرخوشه انتخاب خواهد کرد که دارای سطح انرژی با لاتری بوده و تعداد بیش تری گره را پوشش دهد .همچنین راه کاری برای مسیریابی سیند های متحرک معرفی می شود که بصورت قطعی عمل می کند و استفاده از اطلاعات موقعیتی سینک های متحرک قادر به تعیین مسیر بعدی خود خواهند بود. طبق مقایسهی صورت گرفته، راه کار پیشنهادی جدید از نظر میزان طول عمر شبکه و تأخیرهای پیام های ارسالی بهبودهایی را نسب به رو های پیشین داشته است .

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بی سیم ، آتوماتای یادگیر ، خوشه بندی ، مسیریابی بند سینک متحرک