پتانسیل های حاشیه ی رودخانه زاینده رود با رویکرد توسعه گردشگری روستایی

امروزه پیشرفتهای صنعتی افزایش جمعیت وساخت وسازهای بی رویه درشهرها بزرگترین عوامل مشکلات جسمی روحی و روانی هستند ازدحام درمحیط زندگی به ضایعات جسمی فیزیولوژیکی و روانی انسان می انجامد یکی ازعلل مهم این ازدحام سرازیرشدن عام روستائیان به سمت شهرها است که مشکلاتی ازقبیل تغییرات اساسی دربافت اجتماعی و اقتصادی و تولیدی روستاها را به دنبال دارد گردشگری و طبیعت گردی یکی ازراه های جلوگیری ازفشارروانی به ساکنان شهرها و توسعه اقتصادروستائیان اطراف است و همین طور راهی برای بازفراخواندن مردم به روستا میباشد با توجه به تنوع آب وهوایی جغرافیای کشورمان میتوان ازاین پتانسیل درمناطق نزدیک بهشهرهای بزرگ و کلانشهرها به منظور کاهش مسافت وزمان سفر استفاده نمود این مقاله به معرفی و بررسی مناطق مستعدگردشگری و پیشنهادات لازم جهت توسعه این صنعت می پردازیم و بطور نمونه حاشیه رودخانه زاینده رود و زنجیره روستایی اطراف آن واقع درتوابع شهرسامان که درنزدیکی دوشهر اصفهان و شهرکرد است را مورد بررسی قرارمیدهیم اینمنطقه غیر ازدارا بودن طبیعت و چشم اندازهای کم نظیر دارای روستاها و ویلاهای بومی زیادی به منظور اقامت گردشگران است و بهتر است بجای استفاده ازساخت وس ازمدرن ازمنابع بومی آن منطقه جهت گردشگری استفاده نمود درضمن باتوجه به فواصل کم روستاها و جاذبه های گردشگری ازیکدیگر دراین منطقه میتوان ازتورهای دوچرخه سواری و پیاده روی استفاده کرده تا گردشگران ضمن ورزش ازمناظر زیبا و جاده ساحلی ما بین روستاها دیدن نمایند