جایگاه ارگونومی در ایران و جهان

انسان توانایی چشمگیر در تطبیق به نیازهای محیط از خود نشان داده است و یاد گرفته که چگونه بقا خود را در هر شرایطی حفظ کند . در این سازگاری نقش هوش انسان بیش از تطابق فیزیولوژیکی است . بدین معنی که وسایل روش ها و فنونی توسعه یافته که به انسان امکان می دهد در شرایط نامساعد طبیعی زیست کند و درعین حال از آسایش بیشتری برخوردار گشته و به کارایی بالاتری نایل آید . بااستفاده از هوش و توانایی ذهنی انسان امکان می یابد از ابزار برای تسهیل کارها و از ماشین برای جایگزینی نیروی بدنی و از سیستم های اداری و تولیدی جهت ارتقا کارایی و از وسایل ارتباطی برای هماهنگی استفاده کند . بدین معنی که متخصصان علوم طبیعی و مهندسین برای طراحی و تولید تلاش می کنند و دست اندرکاران علوم اجتماعی و بهداشتی ( پزشکان – روانپزشکان – جامعه شناسان و فیزیولوژیست ها ) به مسائل انسانی و زیستی می پردازند . در فرآیند توسعه فناوری از عصر » انسان ابزاری « ١ به عصر » فن آغازی « ٢ به تدریج دستگاه ها و سیستم هایی توسعه یافتند که موازین بهداشتی و انسانی در طراحی آنها منظور نشده بود . به گفته دیگر از ظرفیت های فردی که با آن کار می کرد فراتر بود . اکنون ما در عصر » فنی جدید » ٣ بسر می بریم . در این عصر که از اوایل قرن بیستم آغاز شده است از یک طرف استفاده از منابع تازه انرژی نظیر الکتریسیته , نفت , گاز و نیروی هسته ای موجب افزایش و تنوع خودکاری ماشین ها می شود و از طرفی توسعه علم شیمی و مواد تر کیبی جدید چون آلیاژها , کود شیمیایی , سموم , بتون , پلاستیک , الیاف مصنوعی و غیره انقلابی در مواد اولیه مورد نیاز برای تولید به وجود می آورد .