پژوهش بررسی تأثیر گشتالت درمانی گروهی بر افزایش تمایزیافتگی دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر گشتالت درمانی گروهی بر افزایش تمایزیافتگی دانش آموزان است. جامعه مورد مطالعه کلیه دانش آموزانپسر پایه اول دوره متوسطه شهرستان مه ولات در سال 1387 است. حجم نمونه 24 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخابشد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه تمایزیافتگی اسکرون و فرید لندر (1998) که دارای 24 سوال شش گزینه ای در چهار مولفه(واکنش پذیری عاطفی، جایگاه من، گریز عاطفی، هم آمیختگی با دیگران) است استفاده شد و گشتالت درمانی گروهی طی نه جلسه هر جلسه 1/5 ساعت آموزش داده شد. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین) و آمار استنباطی (آزمون t گروه های مستقل، t همبسته، آزمون فریدمن) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که:1- بین مالفه های تمایزیافتگی دانش آموزان تفاوت معناداری وجود دارد. مقایسه میانگین نمرات این مالفه ها بیانگر آن است که رتبه بالا بهمؤلفه هم آمیختگی و رتبه پایین به مؤلفه جایگاه من اختصاص یافته است.2- میزان تمایزیافتگی دانش آموزانی که گشتالت درمانی به شیوه گروهی را دریافت کرده اند به طور معنوی دار بیشتر از میزان تمایزیافتگیدانش آموزانی است که گشتالت درمانی را دریافت نکرده اند.

کلیدواژه ها:

گشتالت درمانی گروهی ، تمایز یافتگی ، واکنش پذیری عاطفی ، جایگاه من ، گریز عاطفی ، هم آمیختگی با دیگران