پیش بینی شیوع خود بیمارانگاری در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مراجعه کننده به کلینیک های روان پزشکی شهر شیراز

خودبیمارانگاری نوعی اختلال روانی است که با اعتقاد فرد به وجود یک بیماری جدی در خود ونگرانی نسبت به آن شناخته می شود وبه ایندلیل که اختلال افسردگی همراه علائم جسمی متعدد بروز می کند.مطالعه حاضر بر روی 113 نفر از بیماران مبتلا به افسردگی اساسی که 29نفر مرد و 81 نفر زن بودند از طریق نمونه گیری هدفمند انجام شد.ابزار اندازه گیری در این پژوهش آزمون استاندارد شده بک و آزمونخودبیمارانگاری ایوانز بوده است.داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی از جمله ضریب همبستگی پیرسون ،رگرسیون دومتغیره و ضریب همبستگی خی دو تحلیل گردید.نتایج این پژوهش حاکی از تأیید فرضیه های اصلی پژوهش مبنی بر وجود رابطه مثبت بیناختلال افسردگی اساسی و میزان خودبیمار انگاری بود.به علاوه افسردگی اساسی پیش بین مثبت و معنی داری برای اختلال خودبیمار انگاریاست و ده درصد از واریانس آن را تبیین می کند.همچنین سطح تحصیلات پاسخگویان با خودبیمار انگاری رابطه منفی معنی دار داشت. میزانخودبیمار انگاری در پاسخگویان متأهل، بیشتر از پاسخگویان مجرد و در پاسخگویان خانه دار، بیشتر از پاسخگویان شاغل بود. متغیرهای سن و جنسیت رابطه ی معنی داری با خودبیمار انگاری نداشتند. خود بیمارانگاری با درجه متوسط بین 17/92، با درجه زیاد بین 41/51 و با درجه شدید بین 17/92 درصد از بیماران مبتلا به افسردگی اساسی شایع است و بطور کلی این اختلال در 77/35 از مبتلایان به افسردگی اساسی شیوع دارد.

کلیدواژه ها:

اختلال خودبیمار انگاری ، اختلال افسردگی اساسی