ارزشهای اسلامی درگذر مقتضیات زمان

به جرأت می توان گفت که دغدغه بسیاری از احیاگران دینی در سده های اخیر یا فتن را هی بین اصالت و عصر گرایی بوده است. زمان دائماً در حال گذر است و در هر دوره ای تقاضایی دارد. لازم است دین هم وضعیت خود را با پدیده های جدید، ذوق و سلیقه های نو، و نوآوری های تازه تبیین نماید. آیا بین اسلام و نیازمندی های مادی و معنوی هر عصری تضاد وجود دارد؟ در صورت وجو چنین پارادوکسی کدام طرف را باید برگزید؟ به عبارتی یا باید به اسلام و تعلیمات آن گردن نهاد و از هر گونه نوگرایی پرهیز کرد و یا تسلیم مقتضیات زمان شد و اسلام را به عنوان پدیده ای متعلق به گذشته به بایگانی تاریخ سپرد!از جهت دیگر اسلام دین خاتم است. مگر با خاتمیت اسلام زمان متوقف شده است و دیگر پیشرفتی حاصل نمی شود؟ حال آن که پیشرفت های بعد از پیامبر اکرم (ص) هزاران برابر قبل بوده است .دینی که مشوق انسان به فراگیری علم ودانش وواداشتن بشربه فکرواندیشه است،چگونه می تواند با پیشرفتها ،نوآوری ها ودست آوردهای علمی بشر مخالف باشد؟با وجود این ،اسلام چگونه می تواند پاسخگوی نیازهای ثابت ومتغیر انسان درهرعصری باشد؟وسرانجام بسته نبودن راه اجتهاد درمذهب امامیه ،آیابه معنای تغییرتدریجی ارزشهای اسلامی توسط آنان است؟ویااینکه برآنان است،ضمن اطلاع وتسلط کافی نسبت به کتاب وسنت،به اوضاع واحوال زمان ومکان خویش احاطه وافر داشته،تاهم اسلام از ارزشهای اصیل تهی نشود وهم با استنباط درست، مردم از مرعوب شدن ولغزیدن به دام پدیده های فریبای هرعصررهایی یابند.

کلیدواژه ها:

زمان ، اسلام ، نیاز ، تمدن ، اجتهاد