بررسی رابطه کیفیت زندگی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه پیام نور جیرفت درسال تحصیلی 49 49 بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیهی دانشجویان - کارشناسی رشته علوم تربیتی 041 نفر بود که به استناد جدول تعیین حجم نمونه مورگان، 029 نفر نمونه آماری انتخاب شدند. نمونهگیری به روش تصادفی ساده انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت WHO-QOL-BREF و فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران 0441 بودند. برای تجزیه و تحلیل دادهها ازروشهای ماتریس همبستگی، تحلیل رگرسیون چندگانه، آزمون T مستقل و آزمون لوین استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین کیفیت زندگی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. بین هر چهار مؤلفه کیفیت زندگی سلامت جسمانی، سلامت روانشناختی، روابط اجتماعی، محیط زندگی و فرسودگی تحصیلی رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. بین میانگین نمرات فرسودگی تحصیلی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود داشت و فرسودگی تحصیلی پسران بیشتر از دختران بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هر چهار مؤلفه کیفیت زندگی، فرسودگی تحصیلی دانشجویان را پیشبینی مینمایند و مؤلفه محیط زندگی پیشبینی کننده بهتری برای فرسودگی تحصیلی دانش جویان هست.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، فرسودگی تحصیلی ، دانشجویان