بررسی رابطه شوخطبعی و خندیدن با سلامت جسم و روان و روابط اجتماعی دانشآموزان مدارس متوسطه دوره دوم شهر سراوان

شوخ طبعی و خندیدن تأثیرات بسیاری بر روی سلامت روحی و جسمی افراد دارد. خنده باعث ایجاد جو دوستانه در روابط افراد و همچنین بروز احساسات و افکار مثبت میشود. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه شوخ طبعی و خندیدن بر سلامت جسم و روان؛ و روابط اجتماعی دانش- آموزان بوده است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. حجم نمونه 352 دانشآموز 202 پسر و 121 دختر دوره متوسطه دوم مدارس شهر سراوان در سال تحصیلی93/94 می باشد که به روش نمونهگیری تصادفی طبقه ای از جامعه ای برابر با 222 2250 پسر و 1772 دختر انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش برای متغیر خندیدن و شوخطبعی پرسشنامه SHQ 1311 و برای متغیر سلامت ، جسمی-روانی پرسشنامه ویر و شربورن و برای متغیر روابط اجتماعی)آزمون محقق ساخته( انتخاب شدند. و اطلاعات با نرم افزار SPSS با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان میدهد که بین خندیدن و شوخطبعی با سلامت جسمی-روانی دانشآموزان رابطه مثبت معنادار و بین خندیدن و شوخطبعی با روابط اجتماعی دانشآموزان رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به رابطه مثبت معنادار بین خندیدن و شوخطبعی با سلامت جسمی- روانی و روابط اجتماعی دانشآموزان پیشنهاد میگردد که آموزش و پرورش زمینه ایجاد محیط شاد و خندانی برای دانشآموزان را فراهم آورد

کلیدواژه ها:

خندیدن و شوخ طبعی ، سلامت جسم و روان ، روابط اجتماعی