بررسی رابطه بین امیدواری)تفکر خوش بینانه و تفکر بدبینانه( و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهرستان دلفان در سال تحصیلی 93-94

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین امیدواری تفکر خوش بینانه و تفکر بدبینانه و پیشرفت تحصیلی انجام گرفته است. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. به همین منظور از بین 0966 دانش آموزا دوره دوم ابتدایی شهرستان دلفان، 959 نفر 271 دختر و 281 پسر به شیوه تصادفی نسبی طبقه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس امیدواری نوجوانان هیندز 2485 و معدل دانش آموزان استفاده گردید. برای تعیین ارتباط، جهت و شدت رابطه بین متغیرهای پژوهش از آزمون همبستگی پیرسون و برای مقایسه گروهها از آزمون t گروههای مستقل و برای بدست آوردن ضریب تعیین متغیرها از رگرسیون همزمان استفاده شده است. نتایج نشان داد که امیدواری و ابعاد آن با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار دارند. به علاوه، ترکیب ابعاد امیدواری تفکر خوش بینانه و تفکر بدبینانه می تواند جهت گیری پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کند. همچنین بین دو گروه پسر و دختر در میزان داشتن امیدواری و ابعاد آن تفاوت معناداری وجود دارد و بین دو گروه پسر و دختر در پیشرفت تحصیلی تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

امیدواری ، مسیرتفکر ، منابع تفکر ، دلبستگی شغلی