تاثیر بستهی درمانی یکپارچهنگر بر کاهش آسیب ناشی از آزار و اذیت جنسی دوران کودکی در زنان

هدف: پژوهش حاضر تاثیر بستهی گروهدرمانی کوتاهمدت یکپارچهنگر در درمان بزرگسالانی که از عوارض آزار و اذیت جنسی کودکی رنج میبرند را ارزیابی نمود. روش: در این مطالعهی تکآزمودنی، دو زن بازمانده از آزار و اذیت جنسی، وارد 12 هفته درمان گروهی با ارزیابی پیش، حین و پس از درمان شدند. پرسشنامههای استاندارد شدهی چکلیست نشانههای بیماری 09-R ، مقیاس تاثیر رویداد و چکلیست نشانههای ترومای 09 توسط آنها کامل شد. طرح A-B-A یکی از انواع طرحهای آزمایشی است. در این طرح، آزمونگر رفتار را قبل از درمان، حین درمان و پس از درمان مشاهده میکند. نتایج: یافتهها به طور کلی نشان دادند که درمان گروهی منجر به کاهش علائم اضطراب، افسردگی، نشانههای تروما و استرس پس از سانحه در پستست میگردد. یکی از آزمودنیها پس از درمان میزان اضطراب و افسردگی بیشتری نشان داد. بستهی گروهدرمانی یکپارچهنگر در بهبود زنان بازمانده از آزار و اذیت جنسی کارآمد بود. بحث: هرچند بستهی درمانی منجر به بهبود برخی از نشانههای مرضی بازماندگان آزار و اذیت جنسی شده است، ولی عدم کنترل بر تفاوتهای فردی، منجر به نتایج متفاوت شده است. عواملی مانند طول مدت آزار و اذیت جنسی و هویت فرد متجاوز در نتایج گروه درمانی تاثیر گذار بود

کلیدواژه ها:

بازماندهگان بزرگسال ، آزار و اذیت جنسی ، حادثهی آسیب زا ، گروهدرمانی یکپارچهنگر