قرارگیری در فضای نوستالژیک و ایجاد طرحواره های ذهنی نمونه موردی:میدان حسن آباد تهران

به تازگی و طی چندسال گذشته مطالعات زیادی درباره چگونگی تاثیر متقابل محیط و فضای ساخته شده برانسان و رفتارهای ناشی ازتاثیر محیط برفرد انجام شده است بسیاری ازاین تحقیقات تاکید برقابلیت های محیط درروند طراحی دارند درمباحث روانشناسی محیطی علاوه برعناصرکالبدی به نقش حس مکان و سرخوشی حاصل ازحس زندگی نوستالژیک ازمکان توجه ویژه ای شده است بطور کلی به حسی که پس ازادراک و قضاوت نسبت به محیط خاص درفرد بوجود می اید حس مکان گفته میشود این حس درفرد منجر به ایجادرضایت احساس تعلق نسبت به محیط و تداوم حضور او درمحل نوستالژی میشود ازطرفی امروزه بارشد شتابان ساخت وس از عدم توجه به احساسات و نیازهای استفاده کنندگان عدم طراحی مبتنی برافزایش فضاهای خاطره انگیز پیامدهایی نظیر ازدست رفتن احساسات بیگانگی انسان با مکان و درنهایت کاهش حس تعلق را با خود همراه دارد لذا هدف ازتدوین این مقاله گوشزد کرن اهمیت طراحی موازی با خواسته ها نیازها و احساسات استفاده کنندگان ازفضا می باشد که این امر با بکارگیری مفاهیمی ازروانشناسی محیط درطراحی منجر میشود یاداوری فضاهای نوستالژیک فضاهای شهری ایجادتعلق مکانو افزایش حس مکان میتواند به بهبود و تسهیل رفتارانسانی کمک کند و محیط شهری ارامی را به وجود آورد

کلیدواژه ها:

مکان و فضا ، حس مکان ، محیط کالبدی ، روانشناسی محیط ، ادراک