بازشناسی اصول طراحی پایدار در الگوی فضاهای زیست جمعی اقلیم معتدل و مرطوب

معماری پایدار, رویکردی در طراحی است که به تقلیل مصرف انرژیهای تجدید ناپذیر می پردازد. افزایش مداوم جمعیت, بشر را با مشکل کمبود انرژی روبرو ساخته و حیات بشر را تهدید می کند. در عصر حاضر استفاده ی بهینه از انرژی ها و منابعطبیعی به خصوص خورشید و باد هماهنگی با اقلیم و ابعاد دیگر پایداری به فراموشی سپرده شده است. اقلیم معتدل و مرطوب شمال ایران یکی از گونه های اقلیمی کشور ایران می باشد که ویژگی های خاصی دارد. رطوبت بالای هوا, بارندگی, کیفیت و جهت بادهای محلی از نظر وزش, از ویژگی های خاص اقلیمی این منطقه می باشد. با توجه به این ویژگی ها مواردی نظیرمحافظت ساختمان از رطوبت, حفاظت اطاقها از باران, استفاده از مصالح با حداقل ظرفیت حرارتی, استفاده از کوران و تهویه طبیعی از راهکارهای این اقلیم می باشد. توجه به پایداری انرژی در ساختمان های مسکونی که مهمترین کاربری بنا می باشد, در اقلیم معتدل و مرطوب به دلیل ویژگی های خاص اقلیمی آن موضوع این پژوهش می باشد. در این تحقیق که رویکردیتوصیفی- تحلیلی دارد سعی شده است با مطالعه ویژگیهای اقلیم معتدل و مرطوب بررسی معماری بومی منطقه و مطالعات کتابخانه ای ضوابط و احکام طراحی مجتمع های مسکونی در قالب الگو و احکام نوشتاری تدوین و ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، ساختمانهای مسکونی ، اقلیم معتدل و مرطوب ، طراحی پایدار