نافرمانی مدنی،سرابی در مسیر عدالت طلبی جوانان

تعارض قوانین موضوعه با ارزش های انسانی از اصلی ترین چالش های موجود در مسیر تحقق اندبشه حاکمیت قانون بوده است . چالشی که می توان از آن به دوگانگی عدالت و نظم یاد نمود. در مواجه با این چالش برخی از اقشار جامعه به خصوص جوانان به جهت داشتن روحیه ریسک پذیر و گاه از سر غرور جوانی تن به تبعیت از قانون ظالمانه قلمداد شده نمی دهند. نافرمانی مدنی ایده ای است که تلاش دارد ضمن به رسمیت شناختن دوگانگی اعتبار حقوقی قوانین موضوعه از ارزش های اخلاقی ، ضرورت رعایت ارزش های انسانی در قانون گذاری را تامین نماید. راهکاری که گاه به عنوان یک حق سیاسی مدنی برای شهروندان از آن یاد شده است . در این محال پس از تببین مفهوم و اوصاف نافرمانی مدنی ف مبانی استناد شده در اثبات مشروعیت این راهکار به پالش کشیده شده است . در حقیقت تناض ذاتی مدنیت با نافرمانی شهروندان در قبال قانون ، ایده نافرمانی مدنی را با تناضی درونی مواجه ساخته است . بنابر استدلال های مندرج در این نوشتار به نظر می رسد ادعای مشروعیت نافرمانی مدنی به مثابه یکی از حقوق مدنی و سیاسی آحاد ملت و به خصوص جوانان ، سرابی است که اذهان به هیجان آمده را متوهم نموده است .

کلیدواژه ها:

قانون ، نظم ، عدالت ، نافرمانی ، مشروعیت ، حق ، تکلیف ، جوانان