اثر آموزش هشت هفته بازی درمانی بر بهبود نشانگان اختلال بیش فعالی دانش آموز ابتدایی شهر کرمانشاه

اختلال نارسایی توجه با بیش فعالی (ADHD) یکی از رایج ترین اختلال های عصب – روانشناختی شناخته شده کودکان ونوجوانان است این اختلال یک نشانه یای سته ای از نشانگان است که شامل مشکل در توجه مشکل در تمرکز کنترل ضعیف تکانه حواس پرتی بیش فعالی بی قراری ومشکلات رفتاری است میزان شیوع آن بین 3تا 7 درصد برآوری شده است وبا سه نشاط اصلی مشکلات مزمن در کنترل توجه فزون کنشی وتکانشگری مشخص می شود (DSM-IV-TR ) از هر 100 کودک 5 کودک می توانند مبتلا به ADHA باشند پسران 3 برابر بیش از دختران در معرض ابتلا قرار دارند اغلب این مشکلات قبل از 7 سالگی آغاز می شوند وممکن است والدین تا وقتی که فرزندشان بزرگتر نشده متوجه مشکل او نگردند کاپلان ساوک (1995) اعتقاد دارند ویژگی این کودکان بی توجهی ورفتارهای تکانشی بوده که در اغلب مواردی را تمام کارها با شکست وناکامی مواجه می شوند (کاپلان وساوک 1995) برای درمان این اختلال روش های مختلفی توصیه گردیده است اما هیچ کدام به صورت صدی درصد برای افراد نتیجه بخش نبوده است ودر بین شیوه های درمانی که برای این اختلال به کار گرفته شده چند موردی مهم تر ومفید تر از سایر شیوها بوده اند که عبارت اند از الف داروی درمانی ب رفتاری درمانی ج اصلاح شناختی رفتاری جان وتوماس (2002) دریافتند که کودکان دارای اختلال بیش فعالی هیچ یک از بخش های حرکتی را به عنوان یک واحد عملکردی اجرا ننموده وتغییرات بیشتری در انطباق زمانی حرکت نشان داده اند به طور کلی کودکان دارای این اختلال بربازخوری بینایی در طول حرکت بیشتر تاکید داشتند در نتیجه بی ثبات حرکتی بیشتری نسبت به همسالانشان مشاهده شد (کیم ،2000) کیم در تحقیق خود دریافت تکواندو و کاراته لذت بخش ترین ورزش برای این کودکان به شمار رفته وبیسبال برای این کودکان کابوس است چون نیاز به هماهنگی چشم وی ست بالائی دارد بختیاری (1386) تاثیر بازی ها پرورشی منتخب بر بیش فعالی وکم توجهی کودکان در راستان لرستان شهرستان الیگودرز بررسی وتاثیر معنی داری بین بازی ها پرورشی بر اختلال توجه را نشان دارد (بختیاری ،1386) امروزه این اختلال به دلایل گوناگونی مورد توجه دانشمندان وپژوهشگران قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، بازی درمانی ، اختلال بیش فعالی