تبیین جایگاه خلاقیت وانگیزش درونی در فرایند یاددهی ویادگیری با تاکید برنقش معلم

به نظرمی رسد درنظام برنامه ریزی درسی ایران باسابقه ای نسبتا طولانی، بیش ترین تاکید بریادگیری انواع معلومات وانتقال حجم زیادی ازواقعیت های علمی است که باشیوه های یاددهی ویادگیری حافظه محور به فراگیران تحمیل می گردد. همچنین استنباط می شود که سازوکارهای لحاظ شده برای اشاعه تفکرخلاق دربرنامه ی درسی ملی ، کافی نیست( قاسمی و جهانی، 1387) .تغییری دربرنامه درسی می توانددرهریک ازابعادبرنامه ی دری اعم ازفلسفه تعلیم وتربیت، ارزش ها، اهداف، ساختارسازمانی ، موادآموزشی ، راهبردهای تدریس، تجارب دانش آموزان ، سنجش وبرون دادهای یادگیری رخ می دهد. به بیان دیگر، عبارت ((تغییر برنامه درسی)) عام ترین مفهومی اس که درهرگونه دگرگونی درآموزش یا درشرایط وترکیب های آموزشی به کارمی رود (فولن، 1387).پرورش خلاقیت اززیرساختارهای تغییر و توسعه برنامه ریزی آموزش وپرورشی قلمداد می شود. ( چراغ چشمف 1386) چنانچه رنزولی برنامه درسی رایکی ازسه عنصرمهم درپرورش خلاقیت به عنوان اصل پنجکم ازاصول آموزش وپرورش کودکان 5تا10 سال درنظر گرفته شده است(مزیدی وگلزاری، 1390) همچنین بسیاری ازپژوهشگران به بررسی خلاقیت درنظام آموزش پرداخته اند.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، انگیزش درونی ، معلم