فرهنگ و تغییر در برنامه درسی

امروزه اهمیت وجایگاه نیروی انسانی برکسی پوشیده نیست و به باور صاحبنظران محورتوسعه پایدار به حساب می آید اما ازآموزش وپرورش فعلی چنین شانیت و وجاهتی انتظار نمی رودوتحقیقات براین مناسبت که بزرگان ضرورت تحول دردستگاه تعلیم وتربیت رامطرح ومصر به پیگیری آن هستند( چکیده مقالات همایش علمی، 1387).اصولا نظام آموزشی غیرهدفمند وبه دورازفسلفه مبتنی برنظام ارزشی جامعه قادربه ترسیم نقشه راه ومهندسی فرهنگی که انتظارازآن تبدیل به کشور اول درسطح منطقه مبتنی برچشم انداز 20ساله غیرممکن خواهدبود (صالحی، 1390). برخی مشکلات مبتلا به نظام آموزش وپرورش مافقدان فلسفه مبتنی بر مبانی تئوریک بومی برخاسته ازنظام ارزشی ، فقدان مهندسی فرهنگی هدفمند، دوری ازرسالت اصلی وپرداختن به حاشیه ها وجوانب فرعی ، عدم مشارکت پذیری وتعامل باعقبه فرهنگی وناتوانی دربکارگیری انبوه نیروهای کارشناسی و تحصیل کرده عدم توفیق درمشارکت پذیرکردن آحادجامعه ونهادای موجود، اقتصادی زدگی و سیاست زدگی و انزوای مقوله فرهنگ وتعلیم وتربیت درباورو عمل نهادهای حکومتی ومردمی، گسست و فاصله ژرف بین نیروهای صف وستاد، شکسته شدن هیمنه واقتدارمعلم، تنزل پایگاه اجتماعی معلم متاثراز شاخصه های مادی، عدم راه یابی نخبگان به آموزش و پرورش ورویارویی آن با فرارنخبگان، مهجوریت ومظلومیت آن درعرصه رسانه، حجیم و گسترده بودن، نگاه صرفا مصرفی به آن ، پیرسالی درساختار مدیریتی ، سیستم مدیریتی انقباضی و مداربسته و نبود بسترهای لازم برای مدیریت های خلاق ، تمرکز شدیدو خلا تفکر اقتصادی درسیستم است(قاسمی پور، 1388).

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، فرهنگ ، آموزش وپرورش ، برنامه ریزی درسی