سطح بندی سکونتگاه های شهری و روستایی به منظور دستیابی به توسعه پایدار شهری و منطقه ای (نمونه موردی:شهرستان مرند )

تعیین حوزه های شهری و روستایی و سلسله مراتب عملکردی در سطح شهرستان ، جهت متناسب نمودن توزیع فعالیتها در ناحیه، بااستفاده از معیارهای مختلفی از جمله معیار های جمعیت و فاصله صورت می پذیرد. با توجه به نگرش فضایی نسبت به محدوده سلسلهمراتبی عملکردی- خدماتی فعالیت ها، بایستی خدمات در منطقه با توزیع نسبتاً مناسب و عادلانهای صورت بگیرد. ایجاد سلسله مراتبعملکردی- خدماتی در فضای منطقه ای با توجه به موقعیت جغرافیایی، دسترسی، جمعیت ، شبکه ارتباطی- زیربنایی، تقسیمات ومرکزیت سیاسی- اداری، مسایل امنیتی- استراژیکی، همگنی های فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و محیطی از اولویت هایی هستند کهمی توانند بر تعادل فضایی کمک کنند. همچنین جهت تحقق توسعه پایدار منطقه ای ، برنامه ریزی توسعه باید در همه ابعاد شهری وروستایی انجام شود و بی توجهی و یا کم توجهی بدان، موجب فاصله گرفتن کشور از فرایند عمل توسعه خواهد بود.لذا رسیدن به توسعهپایدار کشور نیازمند توجه همزمان به مناطق شهری و روستایی و تأکید بر ارتقاء روستاها به عنوان بخشی از جامعه کم برخوردار و کمترتوسعه یافته هستند ، می باشد.درپژوهش حاضرسعی شده است توزیع فضایی سکونتگاه های انسانی شهرستان مرند را با توجه به ساختار نظام شهری و حوزه های همپیوند موجود تحلیل گردیده ، سپس نظام شهری و حوزه های هم پیوند مطلوب تا سال 1410 پیشنهاد گردد، در مرحله بعد روستاهایشهرستان مرند با شاخص مرکزیت سطح بندی شده ، در نهایت 2 مرکز منظومه، 8 مرکز مجموعه و 12 مرکز حوزه ا ز میان 103 روستامشخص شده است تا با ارائه پیشنهاداتی با هدف تجهیز و تقویت آنها، دسترسی بهینه به منابع و توسعه پایدار منطقه ای فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

سطح بندی ، نظام شهری ، حوزه های هم پیوند ، خدمات روستایی