تعیین رابطه میان هوش هیجانی و میزان موفقیت در اجرای مدیریت کیفیت جامع

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه میان هوش هیجانی (EQ) و میزان موفقیت در اجرای مدیریت کیفیت جامع درصنایع استان قم بوده است . روش تحقیق ، توصیفی ارز نوع پیمایشی است و جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل کلیهکارکنان صنایع مختلف استان قم می باشد که کل جامعه آماری 35842 نفر بوده است روش نمونه گیری در این پژوهشتصادفی است . پس از مشخص شده تعداد نمونه ها ، کارکنان به طور تصادفی از شهرک های صنعتی این منطقه و ازروی لیست بیمه ارائه شده به سازمان تامین اجتماعی انتخاب شده اند . حجم نمونه برای انجام تحقیق تعداد 172 نفر ازکارکنان صنایع مختلف استان قم می باشد . ابزار تحقیق پرسشنامه ی محقق ساخته است . جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های من ویتنی ، آزمون همبستگی کندال ، آزمون کروسکال والیس و آزمونفریدمن) استفاده شده . نتایج نشان داد که : فرضیه ی فرعی اول مبنی بر تائید مولفه های درون فردی هوش هیجانی بر اجرای مدیریت کیفیت جامع با اطمینان 99 درصد پذیرفته می شود .فرضیه ی دوم یعنی اثر مولفه های سازگاری هوش هیجانی بر اجرای موفق مدیریت کیفیتجامع نیز پذیرفته می شود . فرضیه ی فرعی سوم یعنی وجود اثرات مثبت مولفه های خلق و خوی عمومی هوشهیجانی بر اجرای موفق مدیریت کیفیت با اطمینان 99 درصد پذیرفته می شود . فرضیه ی فرعی چهارم این پژوهشمبنی بر اثرات مثبت مولفه های میان فردی هوش هیجانی بر اجرای موفق مدیریت کیفیت جامع با اطمینان 99 درصدمورد تائید قرار می گردد . فرضیه ی فرعی پنجم مبنی بر وجود اثرات مثبت مولفه های کنترل تنش ها بر اجرای موفقمدیریت کیفیت جامع با اطمینان 99 درصد تائید می گردد . هوش هیجانی رابطه ی مثبت با اجرای مدیریت کیفیتجامع دارد . این رابطه به میزان 43/7 درصد می باشد که در سطح خطای یک درصد معنادار می باشد. به عبارتی دیگر ، ارتقای مولفه های درون فردی ، مولفه های سازگاری ، مولفه های خلق و خوی عمومی ، مولفه های میان فردی و مولفه های کنترل تنش در هوش هیجانی باعث ارتقای مدیریت کیفیت جامع می گردد . بنابراین وجود ارتباط میان این دو متغییر یعنی هوش هیجانی و مدیریت کیفیت جامع پذیرفته می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت کیفیت جامع ، هوش هیجانی ، مولفه های درون فردی ، مولفه های سازگاری ، مولفه های خلق و خوی عمومی ، مولفه های میان فردی