نقش کشمکش های والدین (پدر) در پرخاشگری فرزندان

پژوهش حاضر به بررسی، نقش کشمکش های والدین با تأکید بر نقش پدر در پرخاشگری فرزندان می پردازد. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان 12 الی 15 سال تشکیل می دهند. روش نمونه گیری این تحقیق به صورت تصادفی می باشد. ابزارهای اندازه گیری شامل: پرسشنامه مقیاس تاکتیک های حل تعارض پدر و مادر و پرسشنامه پرخاشگری می باشد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از ماتریس همبستگی و تحلیل رگرسیون و با استفاده از نرم افزار spss انجام شده است. نتایج پژوهش نشان داد که تاکتیک حل تعارض پرخاشگری فیزیکی پدر پیش بینی کننده مثبت پرخاشگری بدنی، خشم و نمره کل پرخاشگری نوجوان می باشد. تاکتیک حل تعارض پرخاشگری کلامی، صرفاً پیش بینی کننده مثبت خصومت نوجوان بوده استو تاکتیک استدلال پدران نیز، پیش بینی کننده منفی پرخاشگری (بدنی، خشم) نوجوان بوده است. در مجموع یافته ها حاکی از آن بود که استفاده پدر از تاکتیک های مخرب بر پرخاشگری نوجوانان تأثیرات منفی دارد و تاکتیک سازنده استدلال تأثیرات مثبت بر همین شاخص های سازگاری روانی دارد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری نوجوان ، پرخاشگری فرزندان ، تاکتیک های حل تعارض ، کشمکش های پدرف کشمکش های والدین