تأثیر فعالیت بدنی و ورزش در سلامت روانی دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر تهران

هدف اصلی این پژوهش بررسی و مقایسه وضعیت سلامت روانی دختران دبیرستانی ورزشکار و غیرورزشکار شهر تهران بود. مطالعه میدانی از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران به تعداد 125112 نفر بود. روش نمونه گیری خوشه ای و تعداد 460 نفر از دانش آموزان مدارس شهر تهران (230 نفر دانش آموز ورزشکار و 230 نفر دانش آموز غیر ورزشکار) نمونه گیری شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (GHQ-28) بود. به منظور تعیین روایی، از روش اعتبار محتوایی استفاده شد، برای محاسبه پایایی پرسشنامه در بین 50 نفر از دانش آموزان توزیع و با استفاده از روش الفای کرانباخ ضریب پایایی آزمون سلامت روانی در کل 0/94 بدست آمد. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین سلامت روانی و زیرمجموعه های آن در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود دارد (p<0/001). در کل می توان نتیجه گرفت که دانش آموزان دختر ورزشکار نسبت به دانش آموزان دختر غیرورزشکار از سلامت روانی بالاتر و شکایات جسمانی، اضطراب، حساسیت بین فردی و افسردگی کمتری برخوردارند، که این نتایج با نتایج اکثر مطالعات همسوست.

کلیدواژه ها:

سلامت روانی ، بهداشت روانی ، ورزشکار ، غیرورزشکار ، دانش آموز ، سلامت عمومی