بررسی جنبه های کارکردی آب در معماری ایران

نخستین حروف الفبای فارسی با (الف و ب) آغاز می شود و به همین دلیل آب را الفبای زندگی می گویند. در طول تاریخ عامل مهاجرت های انسانی و ایجاد سکونت و تمدن های اولیه دستیابی به شرایط بهتر برای زندگی، بعنی آب فراوانتر و خاک حاصلخیزتر برای کشاورزی بوده است. و این مهاجرت ها سبب شد که انسان بدوی چادرنشین بتواند در کنار دشت های کنار رودخانه های بزرگ سکنی گزیند و با مهار آب به حفر چاه بپردازد و زمین را آبیاری کند و از محیط های آبی برای کشاورزی، ماهی گیری و شکار استفاده کند. جریان یافتن آب در عرصه شهر سبب می شود که مسیرهای پردرختی در حاشیه آب ها شکل بگیرد و نوع جدیدی از فضای شهری در عرصه شهر پدید آید. ترکیب هوشمندانه آب و گیاه در فضاسازی باغ ها نشان می دهد که مفاهیم کارکردی و زیباشناختی متنوعی به واسطه استفاده از آب در باغ ها متبلور شده است. این مقاله قصد دارد تا با بررسی نقشهای متعدد کارکردی آب، جایگاه آن را در تاریخ باغ سازی به خصوص باغ سازی ایرانی متجلی کند. روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی- تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای، به همراه مطالعات میدانی بوده است.

کلیدواژه ها:

آب ، کارکرد ، معماری ، باغ