رازهای معماری روستایی

معماری روستا با خانه آغاز می شود و با خانه به آخر می رسد. معماری خانه روستایی ساده و بسیار آرام است. اما در کمال بی پیرایگی بسیار پیجیده است. پیجیدگی معماری روستایی متظاهر نیست، بلکه آنچه که تظاهر می کند سادگی و آرامش است. سادگی در چهرهای گلین، همرنگ و فارغ از تضاد، اما چشم نواز، سادگی معماری روستایی بصری است. اما پیچیدگی آن بصیرتی است. از اینرو به چشمهایی می آید که عمق بصر داشته باشند. چشمهایی که نامرئیها را میکاوند. چشمهایی که از پرده ها عبور می کنند. پرده هایی که راز و رمزها را در پس خود پنهان دارند. پرده هایی که ناگفته ها را برای گوشهای آشنا برملا می کنند. پرده هایی که در عین حال بسیار نازک و شکننده اند. پرده های اسرار معماری روستایی، امروز در هم شکسته و دریده می شوند و ناله های رمز ورازها چشم و گوشهای محرمان را جریحه دار کرده است، اما چشم و گوش نامحرمان نسبت به این نجواها، نابینا و ناشنواست. بعضی آنها را از گل بی ارزش می دانند، اما فراموش کرده اند که خود از گل آفریده شده اند. بعضی آنها را سست و ناپایدار می انگارند. غافل از اینکه هیچ چیز در این دنیا پایدار نیست. حتی انسان که امروز خود را خدای روی زمین می داند. بعضی آن را منافی زندگی امروز می پندارند. بی خبر از اینکه هر ماده در این جهان با همچنس خود سازگار است. در پس مواد به ظاهر بی ارزش معماری روستایی (خاک و گل) معنایی نهفته است. آن معانی که برای انسان مادی امروز به رازتبدیل شده است. انسانی که شنوایی و بینایی و درک خود را نسبت به معانی و ارزشها از دست داده است. او امروز فقط ماده را می پرسند و همه چیز را با شناخت علمی خود قیاس می کند. در سیطره مادی، جسم از جان مهمتر است. ظاهر بر باطن غلبه دارد. فرد بر جمع ارجحیت دارد و ظاهر پرستی که موجد فردیت پرستی است. بلای جان رمز و راز معماری و به ویزه معماری بومی ایران شده است. سوال اینجاست که معرفت، اخلاص، صداقت، عقش، زیبایی و ازادگی که ارکان معنویت هستند در کدامین مکان می روند و درجه کالبدی بارور می شوند؟

کلیدواژه ها:

راز ، سادگی ، گل ، معماری ، روستا