تاثیر نسبت لاغری جان تیرورقهای تحت اثربارگسترده خطی یکنواخت، درکاهش ظرفیت برشی نهایی ،تحت اثر بروز ترک در جوش بال به جان آنها

استفاده از تیرورقها در سازه های بزرگ و مهم ، امری متداول و ا جتناب ناپذیر است . جوش بال به جان که دارای اهمیت فراوان است ،بر اثر عوامل محیطی و یا فیزیکی در حین جوشکاری و یا پس از آن ، ممکن است در معرض ترک خوردگی قرار بگیرد . در این تحقیق ، تیرورقهایی با نسبتهای لاغری متفاوت و جوش ترک خورده در نرم افزار المان محدود ، مدلسازی شده و مورد تحلیل غیر خطی هندسی و مصالح قرار گرفتند . در این مدلها،ضمن استفاده از شبکه مش بندی بسیار ریز مربعی به ضلع 5 سانتیمتر ، از آنجا که در عمل دستیابی به سازه ای بدون ناکاملی اولیه مکان پذیر نمی باشد ، یک ناکاملی اولیه به صورت نیم موج سینوس ی و به مقدار حداکثر یک هزارم طول دهانه در وسط پانلها در نظر گرفته شد . در تمامی مدلها بار وارده به صورت گسترده خطی یکنواخت بر روی بال فوقانی اعمال گردیده و در دو طرف تیرها ، از دو تکیه گاه مفصلی ثابت و متحرک استفاده شد . درطراحی تمامی نمونه های مدلسازی شده ، ضوابط آیین نامه AISC-LRFD ،کاملا رعایت شده است بررسی نتایج حاصل، ،نشان می دهد که تاثیر منفی وجود ترک در جوش بال به جان تیرورقهای تحت اثر بار گسترده خطی یکنواخت ، در ظرفیت برشی نهایی آنها ، در حالتی که جان تیرورق به صورت غیرلاغر ( با نسبت لاغری کم ) طراحی شود ، نسبت به تیرورقهای مشابه با جان لاغر ( نسبت لاغری زیاد ) ، بیشتر است .

کلیدواژه ها:

تیرورق ، ترک ، جوش ، نسبت لاغری جان ، ظرفیت برشی