مدیریت جامع و هماهنگ در حوزه های آبخیز، یک ضرورت، یک آرزو

فرسایش خاک و جابجایی قشر سطحی و حاصلخیز خاک و حمل رسوب به دریاچه سدهای حیاتی کشور از جمله معضلاتی است که همه دلسوزان و دوستداران طبیعت را بر آن داشته است که به فکر چاره اندیشی باشند. قشر حاصلخیز و سطحی خاک که دسترنج هزاران ساله طبیعت و از منابع تولید مواد غذایی بشمار می رود، بعل بی توجهی یا بهره برداری غیراصولی در معرض تعدید و نابودی است. لایه سطحی خاک ضمن اینکه از دسترس خارج می شودف با انباشت در مخازن سدهای پائین دست سرمایه های ملی کشور را تهدید و عمر مفید مخازن سدهای پائین دست را کاهش می دهد. از جمله موارد تأثیر گذار در این موضوع، فقر پوشش گیاهی و بهره برداری غیراصولی ساکنین بالا دست می باشد. تغییر کاربری و طرح های جایگزین در بهره برداری اراضی شیب دار، تأمین حداقل های نیاز ساکنین بالادست، می تواند بعنوان انگیزه ای برای بهره برداری اصولی و پایدار در حوزه های بالادست مورد استفاده قرار گیرد. ایده ای می تواند مفید و پایدار باشد که همفکری، همراهی، و مشارکت مردم در برنامه ریزی ها و فرهنگ استفاده بهتر و بهره وری مناسب را در مردم ایجاد ند، و برنامه ریزی به صورتی انجام شود که کارهای حفاظت خاک و کنترل رسول توام با بهره برداری اصولی توسط مردم صورت پذیرد و نتیجه آن فرهنگ سازی و عادل بهره برداران به حفظ محیط زیست و منابع تولیدی باشد. در حوزه ابخیز ریمله الگویی از بهره برداری اصولی از منابع حوزه های آبخیز، نحوه مشارکت مردم و هماهنگی دستگاه های اجرایی و همچنین استفاده بهینه و پایدار از منابع آبی حوزه تجربه شده و نتایج مفید و ارزشمندی نیز کسب شده است.

کلیدواژه ها:

فرسایش خاک ، رسوبگذاری ، حوزه های آبخیز ، مدیریت جامع و هماهنگ ، بهره برداری اصولی مشارکت مردم