جایگاه پوشش گیاهی در معماری معاصرایران

در کشور ایران اقلیمهای متفاوتی وجود دارد، بنابراین تنوع گیاهان آن نیز زیاد است. بکارگیری این گونه ها در فضای سبزمعماری تنوع گونه ها و اکوتیپ ها از نظر رنگ، فرم، اندازه و سازگاری را دو چندان می کند و ضریب اطمینان موفقیت طرح و انعطاف طراحی بیشتر می شود. وجود گیاهان در فضای سبز نشانه ای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است. با توجه به اینکه برای رسیدن به استانداردهای بین المللی فضای سبز سرانه، به فضای سبزی با چند برابر سطح موجود نیازمندیم، فطرت انسانها گرایش ذاتی به طبیعت دارد.نیاز انسانها از ابتدای خلقت به گیاه و طبیعت نیاز زیستی و حیاتی بوده است.این یک نیاز فیزیولوژیکی است.از این جهت که شامل یک نیروی فیزیکی شیمیایی در مغز است که – تمامی تواناییها ی عقلی و ادراکی فرد را سازمان داده و هدایت می کند.نیازها می توانند از لحاظ اضطراری بودن یا نبودن با هم متفاوت باشند.اگر نیازهای اولیه انسان ارضاء نشوند ممکن است که نیاز به پرخاشگری قویترین نیاز باشد. فضای سبز سرشار از رنگهای متنوع است اما رنگ سبز در آنها حاکمیت دارد.رنگ سبز از نظر روانشناسی اصولا رنگ آرامبخشی است و می تواند فضای مربوط را از نظر روانی برای انبوه مردمی که در مراکز انسانی تجمع کرده اند قابل تحمل تر نماید . هنگامی که یک فرد به طبیعت روی می آورد و درختان سر سبز و گل های زیبا را می بیند و صدای آب و نغمه پرنده ها را می شنود لحظه های دلپذیری برای او ایجاد می گردد

کلیدواژه ها:

اقلیم ، طبیعت ، گیاه ، گل ، معماری ، انسان ، فضای سبز