الگوی عملکردی حیاط مرکزی درتهویه و آسایش حرارتی بناهای بافت قدیم بوشهر

حیاط مرکزی به عنوان یکی از عناصر و الگوهای سنتی و ارکان اصلی فضایی در معماری بناهای سنتی ایران بوده است، که فضاهای سکونت با استفاده از عملکردهای مختلف در اطراف آن شکل گرفته است. با توجه به اینکه اقلیم و عوامل محیطی تاثیر مهمی در شکل گیری حیاط و فرم آن دارند، و در مناطق مختلف ایران حیاط مرکزی دارای الگوهای مختلفی از نظر تناس بات می باشد، و این تناس بات نقش مهمی در تهویه و ایجاد شرایط آسایش حرارتی برای افراد ساکن در بناها ایجاد می کند، لذا شناخت الگوهای حیاط مرکزی در اقلیم های مختلف نیاز به انجام مطالعات موثر دارد. پژوهش حاضر به الگوی عملکردی حیاط مرکزی در تهویه و آسایش حرارتی بناهای بافت قدیم بوشهر پرداخته است، و هدف آن شناخت و بررسی الگوهای حیاط مرکزی، تناس بات فضایی و نقش آن در ایجاد شرایط آسایش حرارتی در بناهای بافت قدیم بوشهر می باشد. و در نهایت با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و روش میدانی نمونه هایی از خانه های بافت بوشهر انتخاب و از نظر ابعاد ارتفاعی، طول و عرض، فرم حیاط و جریان هوا درون فضای حیاط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. و نتایج حاصل از این تحقیق ارائه خواهد شد

کلیدواژه ها:

حیاط مرکزی ، تهویه ، آسایش حرارتی ، بافت بوشهر