شرایط لازم برای تحقق نظریهی شهر جهانی با تاکید بر کلانشهر تهران

جهانی شدن، فرایند ناگزیر جامعه و جهان امروزی است. فرایند پرقدرتی که در فرصتی نسبتاً کوتاه کشورهایی را که نتوانند خود را با آن تطبیق دهند، پشتسر خواهد گذاشت؛ لذا، بهره برداری مناسب از آن میتواند موجب توسعه اقتصادی و سیاسی گسترده کشورها گردد. شهرها در این سالها به عنوان کانونهای پیوند دهندهی شبکهی اقتصاد جهانی، بیشترین تاثیرپذیری را از این فرایند داشتهاند. در همین زمان مفهوم جدیدی از شهر در ادبیات شهری با عنوان شهر جهانی ظهور کرده است. نظریهی شهر جهانی با پرسشهایی در رابطه با تاثیرات جهانی شدن بر شهرها و نحوه ی پاسخگویی شهرها به جهانی شدن آغاز میشود و با تدوین فرایندهای راهنما برای هدایت شهرها به سمت جهانی شدن پایان مییابد. بررسی عملکرد اقتصادی و سیاسی ایران طی چند دههی گذشته مبین آن است که ایران فاقد یک استراتژی و برنامهی مناسب برای مقابله با چالشها و بهرهبرداری از فرصتهای روند جهانی شدن میباشد. طی چند سال اخیر ایران گامهای موثری جهت رفع این مشکل برداشته است، اما ساختار اقتصادی و سیاسی ایران همچنان مانعی در برابر رفع اصولی این مشکل میباشد. مقالهی پیش رو در نظر دارد، با استفاده از روش تحقیق توصیفی_تطبیقی و مطالعات کتابخانهای و اسنادی، به معرفی نظریهی جهانی شدن، شهر جهانی و رابطهی میان جهانی شدن و شهرها بپردازد. در ادامه تفاوت میان شهر جهانی و جهانشهر مشخص شده و جایگاه تهران در میان تعاریف روشن میگردد؛ سپس چهار مورد از شرایط ورود یک کلانشهر به جمع شهرهای جهانی شامل: تحولات مدیریتی، تحولات اقتصادی، تحولات نوآوری و فناوری و تحولات فرهنگی اجتماعی با تاکید بر کلانشهر تهران مورد بررسی میگیرد.

کلیدواژه ها:

جهانیشدن ، شهرجهانی ، تحولاتشهری ، کلانشهرتهران