رسانه، مکانساز معناگرا

همزمان با پیدایش زمینههای تخصصی رسانههای دیجیتال و جریانهای ارتباطی فراگیر، طراحی تعاملی تبدیل به شاخهای مهم در معماری به نام معماری مدیا شد. معماری مدیا معماریای است شامل ساختارهای فیزیکیای که از رسانههای دیجیتال برای پخش اطلاعات به صورت انفعالی یا متقابل در محیط اطرافشان استفاده میکنند. هدف اصلی معماری مدیا ایجاد تعاملی دو سویه بامخاطب خود در فضای شهری و مشارکت و موافقت وی در تولید و ویرایش محتوا است. طبیعت اصلاحگر اطلاعات دیجیتالی، محیط فیزیکی کاربر را به جای الگوهای رفتاری هریک از کاربران تغییر می دهد؛ چرا که قلمرو نوع بشر در مالکیت فشا، معماری است. در این روند تغییرات در الگوهای رفتاری تبدیل به تغییرات متناظر درگونه های معماری میشود. در نتیجه معماری از ایفای نقش به عنوان یک نشانهی شهری یا پسزمینه دست میکشد و در عوض به صورت یک واکنش- گر علاقهمند و متوجه در مرکز فعالیتهای بشری درمیآید. هدف نگارنده از انتخاب این موضوع، تاکید بر اهمیت و نقش رسانه به عنوان یکی از امکانات و ویژگیهای دوران معاصر در طراحی فضاهای معماری و شهری است. در این مقاله نگارنده سعی میکند ضمن تشریح و تعریف رسانه و تاریخ آن به صورت گذرا، به چگونگی تاثیر آن بربهبود کیفیتهای معمارانه و شهرسازانهی فشاهای جمعی بپردازد. مطالو عرضه شده در این مقاله بیشتر از طریق مطالعهی متون مرتبط فراهمشدهاست.

کلیدواژه ها:

طراحی تعاملی ، معماری مدیا ، معماری معاصر ، رسانه های دیجیتال