نقش سرمایه اجتماعی در تشکیل سازمان های دانشی یادگیرنده

یکی از قابلیت های مهم سازمانی که می تواند سازمان ها را در مقایسه با سازمان های دیگر، به مزیت رقابتی پایدار برساند ، سرمایه اجتماعی است؛ زیرا خلق دانش سازمانی و یادگیری سازمانی مستلزم تسهیم دانش است و پیش نیاز تسهیم دانش نیر وجود مولفه های سرمایه اجتماعی از قبیل اعتماد، مشارکت و همکاری در بین اعضای سازمان است. یافته های تحقیقات نشان داده است که ایجاد اعتماد و وجود حس همکاری و مشارکت در بین افراد ضمن تسهیل و ترغیب تسهیم دانش، منجر به خلق .] دانش سازمانی می گردد ] 2 سازمان ها می توانند با حرکت به سوی سازمان یادگیرنده شدن، امکان نوآوری در فرآیندها، فعالیت ها، محصولات و خدمات خویش را فراهم آورند و در نتیجه، موقعیت رقابتی خویش را بهبود بخشند. در محیط پویا، چالشی و رقابتی کسب و کار امروز، حرکت سازمان ها به سوی سازمان های یادگیرنده از الزامات موفقیت در چنین محیطی است. برای ایجاد سازمان های یادگیرنده باید با نگرشی سیستمی پنج زیر سیستم یادگیری، سازمان، افراد، دانش و فناوری را مد نظر قرار داد یادگیری به معنای تقویت توانایی کمک به تجربه ای است که از پیگیری امور به دست می آید. یادگیری همیشه در طی زمان و در مسیر زندگی واقعی روی می دهد. کنترل این نوع یادگیری بسیار دشوار است، اما دانشی پایدار تولید می کند و به فرد یادگیرنده این توانایی را می دهد که هنگام برخورد با موقعیت های مختلف رفتاری اثر بخش داشته باشد. همه سازمان ها یاد می گیرند، به این معنا که با دنیای متغییر پیرامون خود کنار می آیند. اما برخی از سازمان ها سریعتر و اثر بخشتر از سایر سازمان ها یاد می گیرند. مهم ترین نکته این است که یادگیری از کار روزمره جدا فرض نشود