بررسی یک شیوه بهره برداری از قنات با استفاده از تکنیک هایی اقلیمی معماری جهت خلق معماری پایدار در مناطق گرم و خشک

بسیاری از شهرهای کویری ایران موجودیت و مدنیت خود را در طول تاریخ دراز و دیرینه خویش، مدیون سازه ی به ظاهر ساده اما بسیار ارزشمند و کاملاً بومی قنات هستند. قنات، به عنوان یکی از پدیده های شگفت انگیز دست ساخته انسان، توجه بسیاری از مورخان و پژوهشگران را نیز به خود جلب نموده و این سامانه های پایدار طبیعی و سازگار با محیط زیست، امروزه مورد توجه کشورهای پیشرفته دنیا نیز قرار گرفته است. اما امروزه به دلیل سیاست های اشتباه نه تنها گامی در جهت توسعه و افزایش اینگونه سازه های انسان ساخت برداشته نشده است بلکه دوره زوال و نابودی خود را طی میکنند. در این تحقیق سعی بر آن است تا با ایجاد ترکیبی از راهکارهای متفاوت از آنچه که گذشتگان به آن پرداخته اند، تکنیک نوینی در قالب یک سامانه پایدار جهت آسایش بهره گیرندگان از آن ارائه شود. یافته های این تحقیق علاوه بر حفظ و احیا قنات های موجود، به شناسایی دیگر وجوه پایدار این سازه منحصر به فرد و بکارگیری آن جهت تأمین و ایجاد شرایط آسایش به معرفی الگویی پایدار در مناطق گرم و خشک می پردازد.

کلیدواژه ها:

قنات ، معماری پایدار ، فن آوری بومی ، مناطق گرم و خشک ، سامانه پایدار