برنامه ریزی کاربری زمین زیربنای تحقق اقتصاد مقاومتی در نواحی روستایی استان گیلان

اقتصاد مقاومتی مجموعه تدابیر و راهکارهایی است که برای پیشبرد امور اقتصادی در شرایط مقاومت در همه زمینه هایاقتصادی به کار گرفته می شود.مسلماً یکی از راه های رسیدن به اقتصاد مقاومتی تکیه بر تولید داخل است.در این راستا مدیریتتوسعه کشور می بایست بر پایه شناخت امکانات و منابع محلی و بکارگیری منطقی آنها در جهت رسیدن به اهداف این برنامهاستوار باشد.یکی از همین قابلیت ها گسترش بخش کشاورزی بر مبنای جغرافیای هر محل و اتخاذ راهکارهایی است که منجر بهفعلیت یافتن این پتانسیل هاست.یکی از بنیادی ترین امور مرتبط با توسعه کشاورزی برنامه ریزی کاربری اراضی است که این نوعبرنامه ریزی در سطوح مختلف ملی،ناحیه ایی و محلی خواهان توسعه هماهنگ محدوده ها وتمامی بخشهای اقتصادی است.و باتوجه به ویژگی های مقتضیات هر ناحیه، امکانات منطقی برای جانمایی و استقرار نیروهای مولد و بنگاه های اقتصادی آتی را فراهممی سازد.و حصول به اهداف اقتصاد مقاومتی را ممکن می سازد.این مقاله باستناد اطلاعات و آمارهای موجود به ضرورتهای تهیه طرحی جامع برای تنظیم و تدقیق نظام کاربری اراضیدر استان گیلان در راستای تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی می پردازد.نتایج حاصل از سرشماریهای رسمی نشان می دهد که در فاصله دو سرشماری کشاورزی (1367 و 1382) حدود 26/5 درصد از اراضی کشاورزی شهرستان کاسته شده و روند تغییر کاربریها همچنان ادامه دارد.ضمن اینکه نظام فعالیتهای اقتصادی به تبع تغییرات کلان اقتصادی و جریانهای ناحیه ایی از بخش اول بسمتبخش سوم در حال چرخش است.در کنار این مسائل بنظر می رسد عدم آرایش صحیح فعالیتها و کاربریها در فضای استان(با توجهبه توانمندیهای درونی) در بلندمدت آسیبهای جدی بر محیط زیست وارد کرده و حصول به توسعه پایدار را با مشکل مواجه کندکه در تناقض با اهداف مندرج دربرنامه اقتصاد مقاومتی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، کاربری زمین ، اقتصاد مقاومتی ، نواحی روستایی استان گیلان