مطالعه تاثیر پیش تیمار و غلظت های مختلف هورمونی بر توانایی کالوس زایی اندام های زایشی در خیار

در این پژوهش به بررسی امکان کالوس زایی از اندام های زایشی نر در خیار بومی اصفهان پرداخته شد. تولید ژنوتیپ های خالص یکی از اهداف مهم برنامه های اصلاحی است. در آزمایش اول تاثیر پیش تیمار درقالب طرح کاملا تصادفی و سپس تاثیر پیش تیمار و غلظت هورمون به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مطالعه شد. فاکتورها شامل: پیش تیمار سرما به مدت 24، 48 و 96 ساعت در دمای 4 درجه، پیش تیمار گرما در دمای 25 درجه و 16 ساعت نوری وبدون پیش تیمار به صورت گل تازه و غلظت هورمونی با دو ترکیب هورمونی کینتین، بنزیل آمینو پورین و توفوردی با غلظت های به ترتیب 1 و 2 میلی گرم در لیتر، 1و2 میلی گرم در لیتر و 0/5 و 1 میلی گرم در لیتر بود. محیط کشت مورد استفاده MS بود. سه صفت طول کالوس، وزن تر کالوس و وزن خشک کالوس اندازه گیری شد. نتایج آزمایش اول به تاثیر معنی دار پیش تیماربرای این سه صفت اشاره داشت.نتایج تجزیه واریانس طرح فاکتوریل نشان داد که تفاوت بین فاکتورها برای هر سه صفت معنی دار بود. همچنین اثرات متقابل بین فاکتورها برای هر سه صفت دراغلب موارد معنی دار شد. مقایسه میانگین صفات نشان داد که بهترین پیش تیمار برای تولید کالوس برای این سه صفت، پیش تیمار دو روزه سرمابود، اگرچه تفاوت آن با پیش تیمار چهار روزه آن معنی دار نشد. بهترین غلظت هورمون 1میلی گرم در لیتر توفوردی، 2 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینو پورین و 2 میلی گرم در لیترکینتین برای تولید کالوس بود.

کلیدواژه ها:

خیار ، غلظت هورمون ، پیش تیمار