بررسی اعتبار روش معمول تحلیل غیرخطی جریان در سنگریزها برای شرائط غیرماندگار

بطور معمول، برای تحلیل غیرخطی جریان در درون سنگریزهای درشت دانه از یکی از معادلات نمائی یا دوجمله ای درجه دوم استفاده می شود . از آنجا که در این روشها تغییرات بلندا در محیط متخلخل غیروابسته به زمان می باشد، لذا در شرائط غیرماندگار که تحلیل ها وابسته به زمان می باشند، ممکن است آن روشها فاقد اعتبار بوده و نتایج تحلیل از دقت کافی برخوردار نباشد . این پژوهش با اتکاء به یکی از دو مدل غیر خطی متداول (معروف به فورش هایمر) و با نگرشی بدیع بر پیامدهای هیدرولیکی نوسانات جزر و مدی سعی بر آن داشته است تا پایه ای نظری برای تعیین بلندای مؤثر در سنگریزها را ارائه کند. با آزمایش هائی گسترده بر روی مدل های فیزیکی ساخته شده در یک مجموعه آزمایشگاهی ساز گار شده با شرائط جریان غیرماندگار، و پس از تجزیه و تفسیرهای لازم نشان داده شده که معادله دوجمله ای درجه دومی که برای تعیین بلندا در سنگریزها در شرائط ماندگار بکار گرفته می شود، کافی بمقصود برای شرائط غیرماندگار نبوده و بایستی با افزودن یک ترم سوم به آن اصلاح شود تا به مدلی دست یافت که بتواند با دقت تغییرات بلندا در سنگریزها را محاسبه کند. در پایان معادله سه جمله ای جایگزین، ارائه گردیده و دشواری ها/ برتری های آن در کاربری های سنگریزها، تبیین گردیده است.

کلیدواژه ها:

سازه های سنگریزی ، جریان سینوسی ، تحلیل غیر خطی